Kilka wskazówek dla rodzica …

Nadmierna kontrola

Co jest zabronione zyskuje na atrakcyjności. Nadmierna kontrola, na którą w pierwszej kolejności rodzice starają się koncentrować swoje działania wychowawcze, gdy zauważają, że ich dzieci przestają być dziećmi, nie jest dobrym rozwiązaniem by zapobiec ryzykownym eksperymentom.

Wysłuchaj zanim osądzisz

Nierozsądnym jest, aby odpowiedzialność za przebieg dyskusji zrzucać na zagubionego, kontrolowanego przez burzę hormonów adolescenta. W rozmowie ze zbuntowanym nastolatkiem niewiele trzeba, żeby rozkręcić awanturę, dlatego czasem lepiej wysłuchać i nie oceniać, a nawet ustąpić zawczasu.

Bądź partnerem nie rywalem

Warto pamiętać, że w kłótni nic nie zyskamy przekonując do swoich racji. Poczucie bycia ważnym i wysłuchanym, bez oceniania czy moralizowania, to wszystko czego młody człowiek potrzebuje. Za to miła, otwarta rozmowa w partnerskim tonie o zagrożeniach i konsekwencjach, może zaprocentować, gdy nadarzy się okazja do testowania swoich granic.

Unikaj „nie bo nie”

Jeśli nie zgadzasz się na późny powrót do domu wyjaśnij, dlaczego np. bo się martwisz, troszczysz, kochasz. Twoje dziecko bez znaczenia na wiek potrzebuje zapewnienia, że je kochasz i się o nie troszczysz. Nigdy nie przerywaj rozmowy kategorycznym tonem, lepiej postaraj się znaleźć jakiś kompromis w ten sposób nie stracisz autorytetu i zyskasz zaufanie.

Mów spokojnym tonem

To ty modelujesz ton rozmowy, a krzykiem i groźbami możesz tylko rozniecić kłótnie.

Staraj się być sprawiedliwy

Unikaj sformułowań „ty nigdy” lub „ty zawsze” – zwykle są to niesprawiedliwe i nieprecyzyjne oceny, które zawsze wywołują złość i poczucie niesprawiedliwości.

Szukaj rozwiązań zamiast problemów

Unikaj oskarżania i wytykania błędów. Jeśli chcesz zapobiec przyszłym trudnościom wskazuj możliwe rozwiązania problemów. Mniej koncentruj się na obrazowaniu konsekwencji a bardziej na przedstawieniu możliwości.

Pochwały – wzmacniają pożądane zachowania

„Dostrzeganie pozytywnych zachowań jest trudne. Wymaga świadomego zaangażowania uwagi.

• Dzieci potrzebują pozytywnych informacji zwrotnych codziennie – jest to konieczne dla ich prawidłowego rozwoju.
• Normalne zachowanie też jest pozytywne – docenianie tylko za rzeczy wyjątkowe pogarsza naszą samoocenę, bo Nobla można dostać tylko raz w życiu”.
• Zauważanie pozytywów jest jedną z pierwszych i koniecznych metod pracy z trudnymi dziećmi, szczególnie z tymi przejawiającymi zachowania opozycyjne
• Jest też metoda najprostszą – wymaga jedynie pracy dorosłego, nie wymaga współpracy dziecka (szczególnie, jeśli jest zbuntowane, dyskutujące, negatywnie nastawione do dorosłego).
• Powinna być stosowana systematycznie. Jednorazowe zastosowanie rzadko daje poprawę” (Kołakowski i Pisula, cit., s.110).

SPOSOBY DZIAŁANIA

 - Inicjatywa współpracy należy do każdej zestron